Blog o polskiej grupie Chuojiaofanzi Quan

Przekonałem się o tym, gdy -całkiem niedawno- odezwał się do mnie poprzez komentarz pod klipem na YT (klipem pokazującym trening chuojiaofanzi w Pekinie) pewien Chińczyk twierdzący, że ćwiczy to co my. Chciał się dowiedzieć, czy ćwiczymy tu w Polsce w jakiś zorganizowany sposób. Well.. Sytuacja zmieniła się trochę w ciągu ostatnich 20 lat, ale tak, ćwiczymy, więc nawiązałem kontakt 🙂

Okazuje się, że chłopak mieszka obecnie w Krakowie. Chuojiaofanzi uczył się w Chinach od Wu Honghao, który jest uczniem Wang Helinga – tego samego, którego uczniem jest wspominany na tym blogu Andrew Gordon. Wang Heling jest, przypomnę, uczniem Wu Binloua tak jak i nasz mistrz Hong Zhitian. Oznacza to, że nasi shiye są shixiongami – braćmi w sztuce 🙂

Ponieważ w Krakowie nas nie ma, skierowałem go najpierw do Lefo, bo swój człowiek, ćwiczył na seminariach z naszym mistrzem i ogólnie jest well versed w różnych praktycznych s.w. Ostatecznie nie trenowali razem, ale spotkali się wstępnie na piwie i Lefo mi pisze, że strasznie pozytywny, otwarty gość z tego Jialianga. Bardzo napalony na ćwiczenie kung-fu i.. strzelanie z łuku. Bo tak – jest początkującym łucznikiem – chciałby uprawiać łucznictwo mandżurskie. Wysłaliśmy go do Abrata. Może nie Mandżur, ale Tatar – dobre na początek 😉

Poprosiłem, żeby nagrał coś podczas swojego zwykłego treningu, bez specjalnej pokazówki, żeby można było uczciwie porównać do tego co robimy. Chętnie podesłał mi trochę materiału, który posklejałem w ten filmik:

Jialiang prosił, żebym zaznaczył, że: po pierwsze ma niedoleczoną kontuzję barku; po drugie ten jego prywatny trening różni się od tego, który robiłby pod okiem swojego shifu. Jest trochę „spaczony”. Ćwiczył kiedyś trochę modliszki, trochę kapoeiry i trochę sandy. Miał też okres zwątpienia w skuteczność kung-fu 🙂 Moim zdaniem bardzo fajnie, dynamicznie trenuje. Najwięcej podobieństw widzę w kopnięciach i kiju (choć w kiju, to jakby oczywiste) ręce i praca tułowiem trochę inna. Zaś ten fragment cunshoufanzi, choć ruchowo identyczny (tzn jestem w stanie wszystkie ruchy rozpoznać) to maniera wykonania zupełnie inna. Trochę jak te formy fanziquan z Xibei, które kiedyś widziałem. Anyways.. Jialiang pojechał teraz w odwiedziny do rodzinnego Shanxi. Obiecałem mu, że po powrocie, jeśli uda mu się przeprowadzić do Warszawy, przyprowadzę go do Marka. To byłby dobry zastrzyk świeżej krwi nawet jeśli mielibyśmy potrenować wspólnie krótko i bez zobowiązań :]

Ngondeg